donderdag 24 november 2016

Openhartig begeleiden naar werk, kan dat?



Re-integratie en outplacement, maar ook duurzaam inzetten van mensen in de arbeidsmarkt kun je zien als een project, met een nieuwe baan voor de betrokken kandidaat als projectresultaat. Maar het kan ook anders. Als een kandidaat zo wordt gecoacht dat hij leert om voor zichzelf te zorgen, is het resultaat vele malen beter. Deze persoon heeft geen vis gekregen, maar heeft geleerd te vissen. Met andere woorden, hij kan op eigen kracht zijn loopbaanpad vervolgen.

Maar hoe doe je dat? Stel, dat …
  • … Een re-integratiekandidaat een grondig inzicht heeft in zichzelf, in wat hij nastreeft in het leven, in zijn basisbehoeften, zijn drijfveren van gedrag.
  • … Hij altijd kan nagaan wat iets hem oplevert, wat hij er als individu aan heeft.
  • … Iemand dat ook kan uitdragen, aan anderen kan vertellen en daar ook bij anderen naar kan vragen, dat hij openhartig is, dus.
  • … Hij ook een grondig en feitelijk correct inzicht heeft, eventueel met hulp van een coach, in de mogelijkheden van de arbeidmarkt en wat die voor hem kunnen betekenen.

Veel mensen, ongeacht opleidingsniveau of achtergrond, missen dit inzicht. Maar zou iemand met dit inzicht dan kunnen bedenken, wat bepaald werk hem zal bieden? Zal hij dan een goed beeld krijgen van wat banen voor hem kunnen betekenen, hoe ze hem wel of niet verder kunnen helpen in waar hij als mens op gefocust is? Zal hij dan een plan kunnen maken op welke manier hij een invulling voor een ‘werkzaam bestaan’ gaat zoeken? En is hij zich dan zó duidelijk bewust hoe die invulling hem gaat helpen, dat hij enthousiast wordt en met gretigheid op zoek gaat? En enthousiasme en gretigheid helpen.

Zoiets is bereikbaar, als je de vervulling van je basisbehoeften de ruimte geeft, als je met focus op je basisbehoeften vrij om je heen kijkt en kansen ontdekt. En iedereen weet, je ziet iets beter, naarmate het van meer belang voor je is en ‘echt’ aansluit bij je basisbehoeften. Dat is bij werkzoekenden niet anders. Je kwaliteiten en vaardigheden worden dan daadwerkelijk benut en je hebt plezier in wat je doet.

Maar we zijn er nog niet. Zo’n werkzoekende, die goed weet wat hij zoekt en daar ook enthousiast voor is, kan dat beeld heel openhartig aan anderen uitleggen en daarop laten reageren. Die reacties zullen positief, negatief, nieuwsgierig of kritisch zijn. Maar als die reacties vanuit dezelfde feiten en vanuit individuele drijfveren worden gedaan, zijn ze altijd waardevol. Die ander heeft weliswaar een ander perspectief, maar kan fungeren als een spiegel die, mits zonder vooroordeel waargenomen, aanzet tot verder onderzoeken en ontdekken. Want iemand laat hiermee zien wat iets voor hem betekent en zo ontstaat verbinding. En als is geleerd hoe daar weer op te reageren, met doorvragen, nieuwsgierig, echt enthousiasme tonend, wordt een werkzoekende vaardiger en leert hij a.h.w. vissen i.p.v. een trucje voor één bepaalde situatie. Zo’n confrontatie kan in oefensituaties gecreëerd worden. De persoon in kwestie leert om te gaan met een situatie die veel weg heeft van netwerkgesprekken, oriënterende contacten en sollicitaties. Want ook werkgevers hebben de neiging om in te stemmen of kritische vragen te stellen. En de manier waarop een kandidaat hierop ingaat, in dialoog, in de weerstand of nieuwsgierig zoekend, bepaalt vaak de afloop van een sollicitatiegesprek.

Openheid over drijfveren creëert altijd verbinding en dat kan in bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek geen kwaad. De werkelijke confrontatie vindt natuurlijk pas plaats in een reëel sollicitatiegesprek. Maar met deze aanloop waarin basisbehoeften een cruciale functie gekregen hebben, is de kans op succes veel groter. Op z’n minst wordt de kans op een keuze die op dat moment niet bij de persoon past kleiner, want een kandidaat weet waar het hem om gaat en kan tijdig ontdekken dat een kans niet biedt wat hij nodig heeft. En ook dat hoort bij vissen.


dinsdag 14 juni 2016

Wat is een menselijke maat?

Er wordt veel gepubliceerd over de menselijke maat en het effect op bedrijfsresultaat. Is RESULTAAT doel of gevolg van de MENSELIJKE MAAT? Voor mij geldt het laatste en dan is de vraag die zich aandient: “Wat is die menselijke maat?”. Voor mij is iets naar menselijke maat, als het brengt wat een mens nodig heeft. Maar wat is dat? Er zijn zoveel verschillende individuen, van top-graaiers tot aarts-altruïsten. Wie bepaalt dan wat de menselijke maat is?
Als de menselijke maat wordt bepaald door de zin die iets heeft voor mensen, zou je m.i. moeten zoeken naar een begrip dat voor iedereen geldt. Marshall Rosenberg heeft dat al in de 60-er jaren ontwikkeld in zijn Non-Violent Communication. Hij presenteert daar basisbehoeften als dè drijfveer van mensen bij alles wat ze willen en doen. Basisbehoeften zijn niet materiële behoeften als inkomen of bezittingen, maar algemeen menselijk behoeften als bijvoorbeeld ordening, bescherming, leren/groeien, ertoe doen, ergens bij horen. Dat zijn dieper liggende behoeften die ieder mens herkent, zij het dat die bij elk mens in verschillende mate actief zijn. En daarmee verschilt ook het effect ervan op de MENSELIJKE MAAT.
Veranderaars, managers en medewerkers kunnen met benoemen en erkennen van elkaars basisbehoeften samenwerken aan de ontwikkeling van organisaties. En dan komen ze tot een resultaat waarin iedereen iets krijgt dat hij intrinsiek nodig heeft. Als zingeving bepaald wordt door de mate waarin basisbehoeften vervuld worden, wordt de menselijke maat beter bereikt, naarmate er meer basisbehoeften van zoveel mogelijk mensen vervuld worden.
Een noodzakelijke voorwaarde voor zo’n aanpak is, dat menselijke basisbehoeften bekend en bespreekbaar zijn. En dat is in de organisaties van vandaag allerminst het geval. Daarom is het essentieel om basisbehoeften in gesprekken mee te nemen. Het is mijn ervaring, dat het heel goed te leren is om in de zakelijke omgeving over basisbehoeften te communiceren. En het effect van zo’n openhartige houding is RESULTAAT, en wel zonder dat daarop expliciet is gestuurd.

Zie ook www.openhartigheid.nl

woensdag 11 mei 2016

Kunst verbroedert



Kunst presenteren in organisaties kan een bijdrage leveren aan het bedrijfsresultaat. Dat is meer dan dat het een fraaie en uitnodigende aanblik in de ontvangstruimte geeft. Maar daar moet je wel wat voor doen, namelijk openhartig zijn. Dit ga ik hieronder uitleggen.
Menselijk gedrag wordt altijd gedreven door iemands diepste verlangens, want iemand zoekt altijd vervulling daarvoor. Als we gedrag willen begrijpen en kunnen kiezen of laten kiezen, is het nuttig die verlangens te kennen. Dat is lastig, want behoeften staan niet op voorhoofden van mensen geschreven en zijn ook geen voor de hand liggend onderwerp van gesprek. Gelukkig hebben mensen emoties of gevoelens, die ons hierbij goed van dienst kunnen zijn. Die ontstaan als een behoefte geraakt wordt door een waarneming. Komen we iets tekort, dan ontstaat een onaangenaam gevoel zoals verdriet, woede, angst. Wordt zo’n tekort aangevuld, dan ontstaat een positief gevoel zoals vreugde, uitgelatenheid, blijheid. Die gevoelens wijzen daarom naar die onderliggende behoeften. Maar de vaardigheid om iets met deze constatering te doen missen we meestal nog.
We hebben het model voor dit mechanisme, dat in de 60-er jaren al is geïnitieerd door Marshall Rosenberg voor zijn Non-violent Communication, verder uitgewerkt en aangevuld.
Ook bij kunstuitingen ontstaan emoties. Iedereen beleeft ze tijdens bijvoorbeeld het beluisteren van muziek, het kijken naar een schilderij of beeldhouwwerk, het lezen van boeken of gedichten. Dat komt, omdat dergelijke kunstuitingen dan diepliggende behoeften raken. De behoefte aan harmonie ligt vaak voor de hand. Maar ook de behoefte aan zelfexpressie, autonomie of authenticiteit worden bij sommige mensen door bepaalde kunstuitingen geraakt en leiden tot, soms heftige, emoties. Die emoties kunnen ons dan helpen om ons bewust te worden van onze behoeften. En die behoeften zijn drijfveren van gedrag dat ze vervult, privé maar ook in organisaties. Zo zijn kunstbeleving en gedrag gekoppeld.
Iedereen ervaart onderlinge verbinding wanneer behoeften door groepsleden worden gedeeld, wanneer gedeeld wordt wat iemand drijft, wanneer daar vrij over gesproken kan worden. Kunst samen ervaren en hierover van gedachten wisselen, opborrelende emoties uitspreken en onderliggende behoeften delen creëert daarom verbinding, verbroedert. En verbinding versterkt het functioneren van team of organisatie, daar is geen discussie over. En zo kan kunst een belangrijke rol spelen bij het functioneren van organisaties.
Kunst verbroedert dus, maar dat gaat niet vanzelf. Hang organisaties vol met kunst, presenteer allerlei vormen van kunst en, vooral, heb het er vervolgens onderling over, in een open sfeer zonder dwang. Organiseer dit. Dat helpt echt!

Zie ook www.openhartigheid.nl
   

woensdag 13 april 2016

Leef jezelf!



Weet je wat zo merkwaardig is? Iedereen is het erover eens dat je het meest gelukkig bent als je helemaal jezelf kunt zijn. En dat je het best presteert als je jezelf trouw kunt blijven. Maar waarom doen we dit dan in ons dagelijks werk niet? Waarom gedragen we ons in een zakelijke omgeving anders, kleden we ons anders, spreken we anders, gaan we anders met mensen om dan wanneer we in onze privé-omgeving zijn? En toch zijn we steeds dezelfde individu. Waarom blijven we niet onszelf als dat een win-win oplevert voor je organisatie en jou als individu?
Wij hebben dat onderzocht en ontdekt, dat jezelf blijven een belangrijke succesfactor is, maar dat we niet zo precies weten hoe je dat doet. Welk gedrag hoort daarbij? Jezelf zijn leidt tot gedrag dat je brengt wat je nodig hebt om echt en volledig mens te zijn, gedrag dat je intrinsieke behoeften vervult. Om dergelijk gedrag mogelijk te maken is het nodig die behoeften te kennen, te weten wat iemand nodig heeft. Dat betekent, dat erover gesproken moet kunnen worden, dat we kunnen en durven aangeven wat we nodig hebben. En dat noemen we openhartigheid, openhartig zijn over wat we nodig hebben om mens te zijn en te blijven.

Dus, openhartigheid leidt tot meer individueel geluk en beter functionerende organisaties met betere bedrijfsresultaten als gevolg. Dit hebben we verder onderzocht om antwoord te krijgen op de vragen hoe je dat dan doet en wat dat vervolgens precies kan opleveren. Zo ontdekten we dat met openhartigheid nog veel meer is te bereiken dan individueel geluk en betere bedrijfsresultaten, mits op een heel specifieke manier wordt omgegaan met menselijke behoeften. Zo ontstond het concept, dat openhartigheid, focus op menselijke behoeften, presenteert als sleutel voor succesvolle organisatieverandering. Wij zien dat als een essentiële aanvulling op de traditionele benaderingen waarin met oog voor de menselijke factor vooral wordt gefocust op verbetering van processen, organisatiestructuren. En dit concept vormt nu de kern van onze dienstverlening. Het gaat over het “waarom” van ons gedrag. Waarom doen we wat we doen en kan dat ook anders?

Het concept “Openhartigheid” is verbluffend eenvoudig, voor iedereen herkenbaar en altijd toepasbaar. Ons motto daarbij is:
LEEF JEZELF!


  
Zie ook: www.openhartigheid.nl